Definition/El

• Original, v.1.1: English
• Translations, v.1.1: العربية • български • català • čeština • Deutsch • Ελληνικά • Esperanto • español • فارسی • français • galego • hrvatski • italiano • 한국어 • македонски • मराठी • norsk bokmål • Nederlands • norsk nynorsk • polski • português • română • русский • slovenčina • slovenščina • svenska • Tiếng Việt
• Translations, v.1.0 (update/review pending): suomi
• More in progress

Σύνοψη

Αυτό το κείμενο προσδιορίζει "Ελεύθερα Πολιτισμικά Έργα" ως έργα ή εκφράσεις που μπορούν ελεύθερα να μελετηθούν, εφαρμοστούν, αντιγραφούν και/ή τροποποιηθούν, από οποιονδήποτε, και για οποιονδήποτε σκοπό. Επίσης περιγράφει ορισμένους αποδεκτούς περιορισμούς που σέβονται ή προστατεύουν αυτές τις πρωταρχικές ελευθερίες. Ο ορισμός κάνει διάκριση μεταξύ των ελεύθερων έργων, και ελεύθερων αδειών που μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να προστατευθεί νομικά το καθεστώς ενός ελεύθερου έργου. Ο ορισμός ο ίδιος δεν είναι μια άδεια, είναι ένα εργαλείο για εκτίμηση του αν ένα έργο ή μια άδεια μπορούν να χαρακτηριστούν "ελεύθερα".

Προοίμιο

Κοινωνικές και τεχνολογικές εξελίξεις κάνουν δυνατό σε ένα αναπτυσσόμενο μέρος της ανθρωπότητας το να έχει πρόσβαση, δημιουργεί, τροποποιεί, δημοσιεύει και διακινεί διάφορους τύπους έργων - καλλιτεχνικό, επιστημονικό και εκπαιδευτικό υλικό, λογισμικό, άρθρα - εν συντομία: οτιδήποτε μπορεί να αναπαρασταθεί σε ψηφιακή μορφή. Πολλές κοινότητες έχουν σχηματιστεί για να ασκήσουν αυτές τις νέες δυνατότητες και να δημιουργήσουν ένα πλούτο συλλογικά επαναχρησιμοποιούμενων έργων.

Οι περισσότεροι δημιουργοί, οποιοδήποτε κι αν είναι το πεδίο δραστηριότητάς τους, οποιαδήποτε κι αν είναι η ιδιότητα ερασιτέχνη ή επαγγελματία, έχουν ένα γνήσιο ενδιαφέρον προτίμησης ενός οικοσυστήματος όπου τα έργα μπορούν να διαδίδονται, επαναχρησιμοποιούνται και τροποποιούνται με δημιουργικούς τρόπους. Όσο περισσότερο εύκολο είναι να επαναχρησιμοποιηθούν και τροποποιηθούν έργα, τόσο πλουσιότερος γίνεται ο πολιτισμός μας.

Για να διασφαλιστεί η ευγενής λειτουργία αυτού του οικοσυστήματος, τα έργα των δημιουργών θα πρέπει να είναι ελεύθερα, και με την ελευθερία εννοούμε:

• την ελευθερία για χρήση του έργου και απόλαυση από τα οφέλη χρήσης του
• την ελευθερία για μελέτη του έργου και εφαρμογή της γνώσης που προήλθε από αυτό
• την ελευθερία για την δημιουργία και αναδιανομή αντιγράφων, του συνόλου ή ενός μέρους, από την πληροφορία ή την αναπαράσταση
• την ελευθερία για πραγματοποίηση αλλαγών και βελτιώσεων, και την διανομή παράγωγων έργων

Αυτές οι ελευθερίες θα πρέπει να είναι διαθέσιμες σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε, οποτεδήποτε. Θα πρέπει να μην περιορίζονται από το πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιείται το έργο. Η δημιουργικότητα είναι η πράξη χρήσης ενός υπάρχοντος πόρου με ένα τρόπο που δεν έχει οραματιστεί προηγουμένως.

Στις περισσότερες χώρες ωστόσο, αυτές οι ελευθερίες δεν επιβάλλονται αλλά καταστέλλονται από νόμους που κοινώς ονομάζονται νόμοι πνευματικών δικαιωμάτων. Αυτοί θεωρούν τους δημιουργούς ως εν δυνάμει θεούς-δημιουργούς και τους δίνουν το αποκλειστικό μονοπώλιο για το πως μπορεί "το υλικό τους" να επαναχρησιμοποιηθεί. Αυτό το μονοπώλιο εμποδίζει την ανάπτυξη του πολιτισμού, και ούτε καν βοηθά την οικονομική κατάσταση των δημιουργών όσο προστατεύει το επιχειρηματικό σχέδιο των ισχυρότερων εκδοτικών εταιριών.

Παρά την ύπαρξη αυτών των νόμων, οι δημιουργοί μπορούν να κάνουν τα έργα του ελεύθερα επιλέγοντας ανάμεσα σε μια τεράστια παράταξη νομικών κειμένων γνωστά ως ελεύθερες άδειες. Για ένα δημιουργό, η επιλογή να βάλει το έργο του κάτω από μια ελεύθερη άδεια δεν σημαίνει ότι χάνει όλα τα δικαιώματά του, αλλά ότι δίνει σε καθένα τις ελευθερίες που περιγράφονται παραπάνω.

Είναι σημαντικό, οποιοδήποτε έργο ισχυρίζεται ότι είναι ελεύθερο να παραχωρεί, πρακτικά και χωρίς άλλα ενδεχόμενα, τις προαναφερθείσες ελευθερίες. Για αυτό το λόγο εφεξής δίνουμε ένα ακριβή ορισμός της ελευθερίας για άδειες και για έργα δημιουργών.